Why we are here!

Μια πολύ καλή ερώτηση είναι τι κάνουμε και ποιοι είμαστε.

Γενικά και ειδικά. Θεωρώντας πως θα μας δοθεί η ευκαιρία μέσα από αυτό το blog να αναλύσουμε ποικιλοτρόπως το γενικό μέρος αυτού του ερωτήματος, θα περάσουμε  για αρχή στο ειδικό.

Είμαστε Artists. Όλοι μας. Γιατί η τέχνη είναι δημιουργία και όλοι μας δημιουργούμε. Είναι στη φύση μας να δημιουργούμε. Και είναι στη φύση της τέχνης να απορρίπτει την τελειότητα, γιατί η αντίληψη της -σε αντίθεση με τις θετικές επιστήμες, όπου όλα ζητούν και λαμβάνουν μια αντικειμενική απόδειξη- επαφίεται στην υποκειμενική μας κρίση και το καθαρά προσωπικό μας γούστο.

Ο λόγος που φτιάξαμε αυτή τη σελίδα είναι γιατί θέλουμε να μοιραστούμε τις δικές μας αυτές κρίσεις, να προσπαθήσουμε να μάθουμε τις δικές σας και να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο ακριβώς μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση.

Αυτόν τον καιρό βλέπουμε συχνά hashtags #we_are_in_this_together #μένουμε σπίτι #μένουμε_ενωμένοι. Παιδιά δεν μένουμε ενωμένοι. Αν μας  ρωτάτε, ήδη είμαστε. Ως ανθρωπότητα και ως ολότητα από καταβολής κόσμου και κοινωνιών, από την αρχή της δημιουργίας. Ενωμένοι -μα διαφορετικοί.

Η ομορφιά άλλωστε, όπως έγραψε ο αγαπημένος Ουμπέρτο Έκο,δεν βρίσκεται μόνο στην ενότητα της πολυμορφίας. Βρίσκεται στην πολυμορφία της ενότητας.

Γιατί ίσως είναι στη φύση του ανθρώπου να ενώνεται με τους υπόλοιπους ανθρώπους και να εκφράζει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα όνειρά του, μέσα σε περίεργους καιρούς. Όχι αναγκαστικά «περίεργους» για όλους, αλλά μπορεί και για τον καθένα ξεχωριστά. Μπορεί κάτι να μην έχει πάει καλά στη δουλειά, μπορεί να μας χτυπήσει την πόρτα ένας έρωτας, να την κλείσει ένας χωρισμός, κάποια ασθένεια, κάποια αδυναμία. Και η ιστορία έχει αποδείξει ότι μέσα σε αυτούς τους περίεργους καιρούς, μέσα σε καιρούς κρίσης η τέχνη ανθίζει. Γιατί οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τη σημασία της. Υιοθετούν τους παλμούς της. Και καταφεύγουν σε αυτήν. Είτε για να εκφράσουν κάτι οι ίδιοι, είτε για να μπορέσουν να ταυτιστούν με κάτι που κάποιοι άλλοι εξέφρασαν, ή πάλι με τους ίδιους που εκφράστηκαν.

 Ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά βιώματα κι όμως οι άνθρωποι μοιάζουν τρομερά μεταξύ τους.  Οι περισσότεροι άνθρωποι γνώρισαν τον έρωτα. Θύμωσαν. Γέλασαν με την ψυχή τους. Κουράστηκαν. Και μετά ξεκουράστηκαν.

Εμείς ερχόμαστε εδώ για να δώσουμε σημασία ακόμη και στο πιο μικρό συναίσθημα, στην πιο μικρή ιεροτελεστία της ζωής και της καθημερινότητάς μας, που μας εμπνέει να παράξουμε κάτι και να χρησιμοποιήσουμε τη γραφή ως γέφυρα για να περάσουμε αυτά που αισθανόμαστε μαζί σας.

 Άλλωστε κι ο Καμύ πίστευε στο ομαδικό θέατρο και έλεγε ότι ο καλός σκηνοθέτης είναι αυτός, ο οποίος έχει μία κοινή ιδέα με τον ηθοποιό του.

 Εμείς λοιπόν έχουμε ως «κοινή ιδέα», κοινή «σκέψη», κοινό «σκοπό» να εκφραστούμε πάνω σε σελίδες λευκές που όμως μπορεί και να βάψουν με ένα άλλο χρώμα αυτούς που τις διαβάζουν.

 Όπως είπε και ο Βίκτωρ Ουγκώ όπου βλέπεις λευκές σελίδες πρέπει να τις γεμίζεις. Κι οι ζωή είναι γεμάτη από σελίδες που γεμίζουν. Και σας περιμένουμε με ένα καφέ ( ένα κρυμμένο μπισκοτάκι στο συρτάρι, το οποίο δεν το αναφέρουμε λόγω δίαιτας) , ένα χαμόγελο και πολύ διάθεση να τις γεμίσουμε μαζί! Χωρίς να ξέρουμε πού θα μας βγάλει αυτή η εμπειρία, έχοντας απλά όρεξη να γνωρίσουμε καλύτερα εμάς και με την ελπίδα να γνωρίσουμε κι εσάς!

Οι συντάκτες 

Έλλη Σπυροπούλου

Δημήτριος-Ραφαήλ Γώδης