Τα ετερώνυμα έλκονται;

                             Το παράδοξο της έλξης των ετερωνύμων.

Ξέρω ότι σας έλλειψα, it's been a while από την τελευταία δημοσίευση αλλά να μην ξεχνάμε , it's been a busy summer. Επανερχόμαστε σιγά σιγά στην πραγματικότητα και εκκινώ την επαναφορά αυτή με wanna be επιστημονικό αρθράκι.


Στα πλαίσια επανένταξης στην πραγματικότητα λοιπόν και της επανένταξης στις ανθρώπινες συναναστροφές (επαγγελματικές/συντροφικές/κοινωνικές) θα ήθελα να αναφερθώ στο πασίγνωστο ρητό: ''Tα ετερώνυμα έλκονται, ενώ τα ομώνυμα απωθούνται.'' Είναι αλήθεια; Αφορά μόνο τα ηλεκτρικά φορτία ή εφαρμόζει και στις ανθρώπινες σχέσεις; Κρατηθείτε θα δώσω όλες τις απαντήσεις.
 
Εκκινώντας από το επιστημονικό υπόβαθρο και αιτιολόγηση της ως άνω φράσης, αυτή διατυπώθηκε από τον Benjamin Franklin (1709-1790), ο οποίος τρίβοντας ράβδους (και ποιος ξέρει άλλο) και καταγράφοντας τα αποτελέσματα αυτής της τριβής, ονόμασε τα ηλεκτρικά φορτία από ράβδους γυαλιού Θετικά και εκείνα στον εβονίτη Αρνητικά. Η παντελώς αυθαίρετη αυτή ονομασία ισχύει έως σήμερα.

Η διαπίστωση αυτή οδήγησε σε μία σωρεία άλλων διαπιστώσεων, όπως ο νόμος του Coulomb και την αρχή διατήρησης του φορτίου αλλά γέννησε και μία σωρεία νέων προβληματισμών. Αν το σύμπαν διέπεται από κανόνες φυσικής, όπως αυτός και αν ο άνθρωπος ως μέρος της ολότητας του σύμπαντος υποτάσσεται σε αυτούς τους κανόνες, δεν προκύπτει επαγωγικά ότι και αναφορικά με τους ανθρώπους τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται?

YES IT IS. Ελάτε όλοι έχετε νιώσει έλξη -παντελώς αναιτιώδη- για άτομα που το μόνο σας κοινό είναι ότι και οι δύο χρειάζεστε οξυγόνο για να ζήσετε. Και ΟΛΟΙ -μη λέτε ψέματα- έχετε υποκύψει εν μέρει ή ολοκληρωτικά σε αυτήν. Είναι στη φύση μας να μας ελκύει το ακριβώς αντίθετο από εμάς. Αν είμαστε ήρεμοι, επιζητούμε το άγριο. Αν είμαστε συναισθηματικοί, θέλουμε το κενό. Αν είμαστε Σάββατο βράδυ μας ελκύει η Δευτέρα πρωί. Είναι στη φύση του ανθρώπου να προσπαθεί να φτάσει την ολοκλήρωση του το τέλειο. Το τέλειο ορίζεται φύσει και κοινωνία ως το πιο ''γεμάτο'', το πιο ''περίπλοκο'' , το πιο ''πολυδιάστατο'', ως αυτό που έχει τα περισσότερα. Ο καθένας μας ζητάει τα περισσότερα που του λείπουν , άρα τα αντίθετα από αυτό που είναι. Είναι στη φύση μας να τραβάει το διαφορετικό με ένα τρόπο καθηλωτικό γιατί μας συμπληρώνει. 

Και σας ακούω να ενίστασθε κάπου εδώ : Καλά τα λες Ελλάκι, αλλά γιατί τότε ψάχνουμε ανθρώπους που να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, αξίες και φιλοσοφία ζωής? Γιατί ψάχνουμε και είμαστε με τα ομώνυμα μας αφού αυτά απωθούνται? Που είναι η φυσική μας εδώ? ΣΑΣ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΔΩ. 
Η απάντηση δίνεται πάλι από φυσική. Αναζητούμε και μένουμε με το ομώνυμο για τον ίδιο λόγο που τα πρωτόνια, ιόντα ίδιου φορτίου, παραμένουν στον πυρήνα ενωμένα χωρίς να απωθούνται. Αναπτύσσεται μία άλλη δύναμη ή πυρηνική , η οποία (όπως διάβασα πριν 10 δευτερόλεπτα) είναι ικανή να εξουδετερώσει τις απωθητικές δυνάμεις και να σταθεροποιήσει τους πυρήνες. 
Στις ανθρώπινες σχέσεις θα το ονόμαζα αυθαίρετα, βαθιά σύνδεση, προσπάθεια και οικειότητα για ένωση. Αυτή είναι για τις σχέσεις μεταξύ ομωνύμων η ''πυρηνική δύναμη'' και γι αυτό πολλές επιτυχημένες σχέσεις είναι μεταξύ ατόμων που μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία, αλλά θα αναφερθούμε διεξοδικά σε άλλο post για αυτό.

Επανέρχομαι όμως και κλείνω με ετερώνυμα. Τι γίνεται τελικά αν αυτή η έλξη γίνει ένωση?  Από την οπτική φυσικής δεν έχω βρει ακόμα την απάντηση. Από την οπτική ανθρωπίνων σχέσεων έχω κάποιες σκέψεις.
Αναμφίβολα τα ετερώνυμα θα κουμπώσουν. Τι έρχεται μετά από αυτό το ''κούμπωμα''?

Το πρώτο ενδεχόμενο είναι σύγκρουση. (η οποία είναι έντονη, μουδιαστική και εκρηκτική) και προκύπτει από την προσπάθεια του ενός φορτίου να κυριαρχήσει στο άλλο. Η προσπάθεια αυτή θα είναι τόσο εξουθενωτική που θα οδηγήσει στη διάλυση.
Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι τα δύο φορτία με κάποιο τρόπο να αντέξουν αυτήν την εξουθένωση και να μείνουν για κάποιο χρόνο ενωμένα. Με τον καιρό, θα ανταλλάξουν στοιχεία το ένα από το άλλο και θα περιορίορίσουν τη διαφορετικότητα τους. Θα ομογενοποιηθούν κάπως. Θα ολοκληρωθούν πιο πολύ έκαστο εξ αυτών αλλά και τα δύο μαζί. Θα φτάσουν λίγο πιο κοντά στο ''τέλειο'' σαν αυτόνομα στοιχεία και σαν σύνολο. 

Να έλκεστε παιδιά , να τα δοκιμάζετε τα ετερώνυμα.. 

Και, μεταξύ μας, εγώ λέω πάλι καλά που τα ετερόνυμα έλκονται.. Φαντάσου να έπρεπε να αντέξω κάποιον σαν εμένα ^_^