Όλα αυτά που ήθελα να πω
Όλα αυτά που ήθελα να πω
Ξύπνησε από τον ήχο του μηνύματος στο κινητό. Η ώρα 3 και μισή το πρωί. Με τα μάτια μισάνοιχτα και νυσταγμένα ξεκίνησε να διαβάζει:
''Ήθελα να σου πω, πως αν ποτέ σε ξαναπάρω αγκαλιά, θα σε σφίξω τόσο δυνατά και τόσο πολύ που θα πονέσεις και θα φοβηθείς λίγο.΄
Ήθελα να σου πω, ότι κι εγώ έχω φοβηθεί λίγο. Έχω φοβηθεί τον εαυτό μου χωρίς εσένα και έχω φοβηθεί και το χειρότερο σενάριο, ότι μπορεί να μην ξαναέχω εαυτό χωρίς εσένα. Το είχαμε συζητήσει ότι ο ένας παίρνει από τον άλλο και δίνει ίσο ή περισσότερο θυμάσαι;
Ήθελα να σου πω πως εγώ θυμάμαι. Και παρότι νόμιζα ότι να ξεχάσω θέλω, πιάνω τον εαυτό μου να επιμένει σε κάθε ανάμνησή μας και να τρέμει στη διαπίστωση ότι καμιά φορά ξεθωριάζει η εικόνα του προσώπου σου. Να προσπαθεί να ανακαλέσει τις πιο ασήμαντες και ενοχλητικές λεπτομέρειες κάθε κουβέντας, αγκαλιάς, κάθε πρωινού, κάθε χροιάς της φωνής σου.
Ήθελα να σου πω πως εγώ μαζί σου θέλω να θυμάμαι την κάθε στιγμή. Με κάθε λεπτομέρεια. Για να θυμάμαι τι είμαι. Να θυμάμαι όλα τα δικά σου που με έκαναν εμένα. Εμένα που καθόλου πλέον δεν είμαι εγώ. Είμαι όλα τα κομμάτια σου πολύ τακτικά ταξινομημένα στη δομή της φύσης μου. Ήθελα να σου πω, πως με προτιμώ έτσι.
Το ξέρεις, I don't mean to be romantic & stuff. Τα σιχαίνομαι όλα αυτά, ξερνάω πεταλούδες. Μα εκείνο το πονηρό σου χαμόγελο, το δικό μας χάι-φάιβ, τα επαναλαμβανόμενα σόκινγκ αστεία και τις συζητήσεις μας για περίεργα πράγματα τα εύρισκα ελάχιστα τρυφερά και μου άρεσε.
Ήθελα να σου πω πως άλλαξα και γνώμη για το σ'αγαπώ. Τελικά να μη το πούμε ξανά. Είναι τόσο περιττό άμα το δείχνεις -ξέρεις πόσο θέλω να το ακούω όμως. Μα μ' έμαθες ότι το σ'αγαπώ πρέπει να λέγεται και να φαίνεται όπως το εννοεί αυτός που το δέχεται και όχι αυτός που το δίνει. Ήθελα να σου πω πως δίκιο είχες.
Ήθελα να σου πω πως σχεδόν τίποτα δεν σε θυμίζει πια. Μόνο λίγο το πρωί πάω να φτιάξω καφέ και για σένα. Και λίγο μπερδεύομαι με τις ποσότητες του πρωινού. Εντάξει λίγο σε θυμίζει και η μουσική που ακούω όταν ξυπνήσω. Και λίγο μετά το μεσημέρι σε θυμάμαι όταν σκέφτομαι να σου λέω τι φοβερό μου συνέβη πάλι σήμερα κι η μέρα δεν είναι ακόμα στα μισά της. Και ίσως κάποια δευτερόλεπτα πιάνω το μυαλό μου να σε σκέφτεται σε κάθε λέξη που ακούω, λίγο το πρόσωπο κάθε ανθρώπου που βλέπω να με κάνει να αναπολώ το δικό σου και κάθε φωνή που ακούω να μου θυμίζει το τρόπο που μιλούσες. Ελάχιστα σε θυμάμαι το βράδυ. Μόνο λίγες σκέψεις για τις νύχτες μας κάνω που κρατάνε ως το πρωί. Όπως έλεγα, τίποτα δε σε θυμίζει πια.
Ήθελα ακόμα να πω πως έχω πολλά ακόμα να σου πω και να σου δείξω και πως σε κάθε τι που κάνω σκέφτομαι τι περηφάνια θα ένιωθες αν με έβλεπες. Να σου πω για καινούργια τραγούδια που ξέρω ότι θα σου αρέσουν, για φοβερές ιστορίες, για εκείνο τον καινούργιο άνθρωπο και εκείνο το φοβερό ''οτιδήποτε'' που ξέρω ότι θα σου άρεσε να μάθεις γι' αυτό, ακόμα κι αν εμένα δεν θα μου άρεσε. Ήθελα να πω θα σου άρεσα ακόμα και θα μου άρεσες κι εσύ.
Ήθελα να πω κι άλλα πολλά αλλά ίσως να σε κουράζω και να μην θες να ακούσεις. Ήθελα να πω ότι σε ευχαριστώ και συγγνώμη.
Αυτά ήθελα να πω.''
Με τα μάτια ανοιχτά φανερά πια, κοίταξε πάλι την ώρα. Είχαν περάσει κοντά 10'. Πήρε μία ανάσα, βαθιά πολύ βαθιά, διέγραψε το μήνυμα, άφησε στην άκρη το κινητό και ξαναέπεσε να κοιμηθεί.
-Writter: Ellie Spyropoulou
Ήθελα να σου πω, ότι κι εγώ έχω φοβηθεί λίγο. Έχω φοβηθεί τον εαυτό μου χωρίς εσένα και έχω φοβηθεί και το χειρότερο σενάριο, ότι μπορεί να μην ξαναέχω εαυτό χωρίς εσένα. Το είχαμε συζητήσει ότι ο ένας παίρνει από τον άλλο και δίνει ίσο ή περισσότερο θυμάσαι;
Ήθελα να σου πω πως εγώ μαζί σου θέλω να θυμάμαι την κάθε στιγμή. Με κάθε λεπτομέρεια. Για να θυμάμαι τι είμαι. Να θυμάμαι όλα τα δικά σου που με έκαναν εμένα. Εμένα που καθόλου πλέον δεν είμαι εγώ. Είμαι όλα τα κομμάτια σου πολύ τακτικά ταξινομημένα στη δομή της φύσης μου. Ήθελα να σου πω, πως με προτιμώ έτσι.
Το ξέρεις, I don't mean to be romantic & stuff. Τα σιχαίνομαι όλα αυτά, ξερνάω πεταλούδες. Μα εκείνο το πονηρό σου χαμόγελο, το δικό μας χάι-φάιβ, τα επαναλαμβανόμενα σόκινγκ αστεία και τις συζητήσεις μας για περίεργα πράγματα τα εύρισκα ελάχιστα τρυφερά και μου άρεσε.
Ήθελα να σου πω πως άλλαξα και γνώμη για το σ'αγαπώ. Τελικά να μη το πούμε ξανά. Είναι τόσο περιττό άμα το δείχνεις -ξέρεις πόσο θέλω να το ακούω όμως. Μα μ' έμαθες ότι το σ'αγαπώ πρέπει να λέγεται και να φαίνεται όπως το εννοεί αυτός που το δέχεται και όχι αυτός που το δίνει. Ήθελα να σου πω πως δίκιο είχες.
Ήθελα ακόμα να πω πως έχω πολλά ακόμα να σου πω και να σου δείξω και πως σε κάθε τι που κάνω σκέφτομαι τι περηφάνια θα ένιωθες αν με έβλεπες. Να σου πω για καινούργια τραγούδια που ξέρω ότι θα σου αρέσουν, για φοβερές ιστορίες, για εκείνο τον καινούργιο άνθρωπο και εκείνο το φοβερό ''οτιδήποτε'' που ξέρω ότι θα σου άρεσε να μάθεις γι' αυτό, ακόμα κι αν εμένα δεν θα μου άρεσε. Ήθελα να πω θα σου άρεσα ακόμα και θα μου άρεσες κι εσύ.
Αυτά ήθελα να πω.''
Με τα μάτια ανοιχτά φανερά πια, κοίταξε πάλι την ώρα. Είχαν περάσει κοντά 10'. Πήρε μία ανάσα, βαθιά πολύ βαθιά, διέγραψε το μήνυμα, άφησε στην άκρη το κινητό και ξαναέπεσε να κοιμηθεί.
-Writter: Ellie Spyropoulou
ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά που φοβόμουν να πω
Ξύπνησε από τα κλάματα του μεγάλου πια.. μωρού. Η ώρα 2 το πρωί. Με τα μάτια μισάνοιχτα και νυσταγμένα ξεκίνησε να γράφει:
''Ήθελα να σου πω, πως όταν σε παίρνω αγκαλιά , δε σε σφίγγω τόσο δυνατά και τόσο πολύ γιατί θα πονέσεις και θα φοβάσαι λίγο.
Ήθελα να σου πω, ότι κι εγώ έχω φοβηθεί λίγο. ΄Εχω φοβηθεί τον εαυτό σου χωρίς εμένα και έχω φοβηθεί και το χειρότερο σενάριο, ότι μπορεί να μην ξανα έχεις εαυτό χωρίς εμένα. Θα το έχουμε συζητήσει ότι η μία παίρνει από τον άλλη και δίνει ίσο ή περισσότερο θα το θυμάσαι;
Ήθελα να σου πω και γω φοβάμαι. Και παρότι νόμιζω ότι να με ξεχάσεις θέλω, θα σε πιάνω να επιμένεις σε κάθε ανάμνησή μας και να τρέμεις στη διαπίστωση ότι καμιά φορά θα ξεθωριάζει η εικόνα του προσώπου μου. Να προσπαθείς να ανακαλείς τις πιο ασήμαντες και ενοχλητικές λεπτομέρειες κάθε κουβέντας, αγκαλιάς, κάθε πρωινού, κάθε χροιάς της φωνής μου.
Ήθελα να σου πω πως φοβάμαι εσύ να θέλεις μαζί μου να θυμάσαι την κάθε στιγμή. Με κάθε λεπτομέρεια. Για να θυμάσαι τι είσαι. Να θυμάσαι όλα τα δικά μου που θα σε κάνουν εσένα. Εσένα που καθόλου πλέον δεν θα είσαι εσύ. Θα είσαι όλα τα κομμάτια μου πολύ τακτικά ταξινομημένα στη δομή της φύσης σου. Ήθελα να σου πω, πως θα σε προτιμάς έτσι.
Το ξέρεις, I don't mean to be romantic & stuff. Τα σιχαίνομαι όλα αυτά, ξερνάω πεταλούδες. Μα εκείνο το πονηρό μου χαμόγελο, το δικό μας χάι-φάιβ, τα επαναλαμβανόμενα σόκινγκ αστεία και τις συζητήσεις μας για περίεργα πράγματα θα τα βρίσκεις ελάχιστα τρυφερά και θα σου αρέσουν.
Ήθελα να σου πω πως θα αλλάξεις και γνώμη για το σ' αγαπώ. Τελικά να μη το πούμε ξανά. Είναι τόσο περιττό άμα το δείχνεις –ξέρω πόσο θα θέλεις να το ακούς όμως. Μα θα σε μάθω ότι το σ' αγαπώ πρέπει να λέγεται και να φαίνεται όπως το εννοεί αυτός που το δέχεται και όχι αυτός που το δίνει. Ήθελα να σου πω πως δίκιο θα έχω.
Ήθελα να σου πω πως σχεδόν τίποτα δεν θα με θυμίζει πια. Μόνο λίγο το πρωί θα πηγαίνεις να φτιάξεις εκείνο το νερόπλυμα καφέ και για μένα. Και λίγο θα μπερδεύεσαι με τις ποσότητες του πρωινού. Εντάξει λίγο θα με θυμίζει και η μουσική που θα ακούς όταν θα ξυπνάς. Και λίγο μετά το μεσημέρι θα με θυμάσαι όταν θα σκέφτεσαι να μου λες τι φοβερό σου συνέβη πάλι σήμερα κι η μέρα δεν είναι ακόμα στα μισά της. Και ίσως κάποια δευτερόλεπτα θα πιάνεις το μυαλό σου να με σκέφτεται σε κάθε λέξη που ακούς, λίγο το πρόσωπο κάθε ανθρώπου που βλέπεις θα σε κάνει να αναπολείς το δικό μου και κάθε φωνή που θα ακούς να σου θυμίζει τον τρόπο που μιλούσα. Ελάχιστα θα με θυμάσαι το βράδυ. Μόνο λίγες σκέψεις για τις νύχτες μας θα κάνεις που κρατάνε ως το πρωί. Όπως έλεγες, τίποτα δε θα με θυμίζει πια.
Ήθελα ακόμα να πω πως θα έχεις πολλά ακόμα να μου πεις και να μου δείξεις και πως σε κάθε τι που κάνεις θα σκέφτεσαι τι περηφάνια θα ένιωθα αν σε έβλεπα. Να μου λες για καινούργια τραγούδια που ξέρεις ότι θα μου αρέσουν, για φοβερές ιστορίες, για εκείνο τον καινούργιο άνθρωπο και εκείνο το φοβερό ''οτιδήποτε'' που ξέρεις ότι θα μου άρεσε να μάθω γι' αυτό, ακόμα κι αν εσένα δεν θα σου άρεσε. Ήθελα να πω θα μου άρεσες ακόμα και θα σου άρεσα κι εγώ.
Ήθελα να πω κι άλλα πολλά αλλά ίσως να σε κουράζω και να μην θες να ακούσεις. Ήθελα να πω ότι σε ευχαριστώ και συγγνώμη.
Αυτά ήθελα να πω.''
Με τα μάτια ανοιχτά φανερά πια, κοίταξε πάλι την ώρα. Είχαν περάσει κοντά 10'. Η μητέρα πήρε μία ανάσα, βαθιά πολύ βαθιά, έστειλε το μήνυμα, άφησε στην άκρη το κινητό και ξαναέπεσε να κοιμηθεί .